I do not own any of the images used below. All the rights belong to their respective owners .

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

"Φίλοι που φεύγουν , που χάνονται μια μέρα"

       Ας με συγχωρέσει ο εξαιρετικός Αναγνωστάκης που καταχράζομαι αιματοβαμμένους στίχους για να ξεκινήσω την ανάρτηση μου. Ήταν όμως το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα γύρω από το θέμα του "χαμού" των φίλων . Γιατί κατά την ταπεινή μου γνώμη, το να πατάς το stop με ένα φίλο, είναι σαν ένας μικρός θάνατος. Ένας συναισθηματικός δεσμός που σπάει. Και ναι, πιστεύω κι εγώ πως αν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολλάει. Φυσικά ο βαθμός του εξαρτάται από πολλούς παράγοντες , αλλά σε αυτό το θέμα μάλλον μπορώ να πω πως ήμουν τυχερή. 
       Σήμερα έχασα μια φίλη, αν και για να είμαι ακριβής , μάλλον εκείνη έχασε εμένα. Κι άλλη μια χάθηκε πριν δυο μήνες.  Κι όμως τελικά μελετώντας τα γεγονότα από τη σκοπιά ενός τρίτου , δεν είναι απαραίτητο κάτι να στραβώσει στην πορεία , δεν είναι απαραίτητο να κάνει κάποιος κάτι. Πολλές φορές ακούω ανθρώπους να παραπονιούνται ότι δεν στεριώνουν σε παρέες ή απογοητεύονται σε φιλίες. Αρχικά βιαζόμουν να συμφωνήσω μαζί τους , ωστόσο στην πορεία άλλαξα γνώμη. Πώς απαιτείς από τον άλλον να αφοσιωθεί και να είναι πιστός σε μια φιλία , όταν εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο; Αυτόματα , χάνεις το δικαίωμα να παραπονιέσαι . Και όσες φορές χάλασαν φιλίες μου , ήταν επειδή εγώ υπήρξα φίλη παραπάνω από όσο άξιζε και καταλήγω να είμαι φίλη για πολλούς και για μένα κανείς. 
       Το έχω ξαναπεί , οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι συμβόλαιο . Ωστόσο πρέπει να είμαι από τους ελάχιστες εναπομείναντες ανθρώπους πάνω σε αυτόν τον πλανήτη που εκτός από λεκτικά, υποστηρίζω τις αρχές μου και πρακτικά. Και εκεί είναι που την πατάω: νομίζω πως επειδή είμαι σωστή απέναντι στους άλλους , θα είναι κι εκείνοι μαζί μου, κι όταν δεν είναι , ξαφνιάζομαι σαν να είναι η πρώτη φορά. Και η κατηγοριοποίηση "μικρός θάνατος" έρχεται ακριβώς από το μικρό ενδεικτικό  "θρήνο" όλης της πίστης που επένδυσα και όλων όσων έδωσα για να πάρω πίσω τι; Είναι εμπειρία , θα πει κάποιος. Βαρέθηκα τις ίδιες εμπειρίες. Από τη στιγμή που δεν επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη , απαιτώ από τη ζωή, το Θεό , το κάρμα , το σύμπαν ή οτιδήποτε άλλο , να σταματήσει να μου στέλνει ίδιες καταστάσεις γιατί δεν είναι αυτοκόλλητα , σαν κι αυτά που μαζεύαμε μικροί να τα κάνω συλλογή και να τα ανταλλάξω με άλλους. Η φιλία δεν είναι χόμπυ, αλλά πλήρης απασχόληση. Συμβουλη: μην το παίρνετε δεδομένο δεν το ξέρουν όλοι.
    Φυσικά , όπως ανέφερα και πριν, υπήρξα τυχερή που κάτι τέτοιο έγινε νωρίς χωρίς πολλές απώλειες . Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις πληγώνεσαι αλλά δεν τσακίζεσαι . Θυμώνεις αλλά για λίγο , κι όχι τόσο με τον άλλον , αφού βλέπεις πως δεν άξιζε τον κόπο , αλλά με σένα που επαναλαμβάνεις σαν προσευχή το "στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα". For what it's worth , the show must go on . Κατέγραψα αυτή την ιστορία μόνο και μόνο γιατί πυροδότησε μια σειρά απο σκέψεις που οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι Δεν είναι τόσο οι ίδιοι άνθρωποι που μας απογοητεύουν, αλλά περισσότερο η αποτυχία των προσδοκιών που είχαμε απο αυτούς.


                                                                                                                 Λαλένα

17 σχόλια:

  1. Με βρίσκεις σύμφωνο!!!Το τελευταίο χρόνο έχω κάνει πολλούς αλλά έχω χάσει και πολλούς φίλους σε σημείο τώρα να είμαι ψιλοκαχύποπτος!!Για μένα πια αν δε περάσει ένα σεβαστό χρονικό διάστημα δεν θέλω να δεθώ με κανέναν!!Όταν βέβαια μπροστά σου έχεις πολύ καλά παιδιά λες τους αξίζει μια ευκαιρία αλλά και πάλι!!Βέβαια μερικές φορές,αν όχι πάρα πολλές,θεωρώ πως εγώ δεν είμαι καλός φίλος και έχω στοιχεία να το υποστηρίξω!!Όταν χάνεις έναν φίλο χάνεις ένα μέρος της ψυχής σου ειδικά όταν στρέφεται εναντίον σου εντελώς ανεξήγητα ή δικαιολογημένα χωρίς να σου πει "ε αυτό κύριε με ενοχλεί σταμάτα το" για να προσπαθήσεις ειλικρινά να το σταματήσεις!!Εκεί φαινεται το μεγαλείο των φίλων όπου προσπαθούν να βοηθήσουν το φίλο να προοδεύσει και να διορθώσει τα ελλατώματα του και τον αγαπούν για αυτό που είναι πραγματικά και όχι για αυτό που θα θέλανε να είναι!!Δεν ξέρω δύσκολα τα πράγματα με τις διαπροσωπικές σχέσεις!!Μερικές φορές νοιωθω πως βαριέμαι τους πάντες,αλλά στη πορεία δε το σκέφτομαι!!Ίσως γιατί έχω άλλα βιώματα που με έχουν πληγώσει και δεν έχουν επουλωθεί ακόμα,αλλά τέλοσπάντων!!Ελπίζω να έχουμε και οι δύο φίλους πραγματικούς για μια ζωή!!

    Σε καληνυχτώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο καθενας στην ζωη τελικα παιρνει αυτο που του αξιζει. Μην στεναχωριεσαι οσο γινεται. Ανθρωποι ερχονται και φευγουν. Δεν ειναι δικη μας δουλεια να του κρατησουμε αν δεν το θελουν η δεν ταιριαζουμε. Απλα τους αφηνουμε την ελευθερια να φυγουν οποιαδηποτε ωρα το επιθυμουν. Δεν ειμαστε φυλακες ουτε βαζουμε αλυσιδες.

    Οτιδηποτε ομορφο πηγαζει απο την ελευθερια να επιλεξουμε αυτο που θεωρουμε καλο για εμας. Ασε τους ανθρωπους να ερθουν κοντα σου, μοιρασου, και αστους να φυγουν οταν το θελησουν. Νιωσε γεματη, οχι οτι δινεις πραγματα μονο αλλα οτι ζεις, συναναστρεφεσαι γνωριζεις πραγματα. Αυτη ειναι η ομορφια. Να εισαι με αλλους ανθρωπους, να επικοινωνεις.

    Μετα δεν εχει νοημα να κανεις την σουμα να δεις αν βγεις κερδισμενη η χαμενη απο το τελικο αποτελεσμα. Οι ανθρωπινες σχεσεις δεν ειναι θεμα τελικων αποτελεσματων. Αν εζησες μερικες ομορφες στιγμες μαζι τους τοτε αυτο εχει σημασια, ανεξαρτητα αν κρατησε πολυ η λιγο. Μαθαινουμε οσο ζουμε και οσο γνωριζουμε τους αλλους. Δεν γινεται να κλειστουμε σε ενα καβουκι και να βαλουμε ταμπελιτσα "μην πλησιαζετε" επειδη καποιοι μας πληγωσαν η μας φερθηκαν σκαρτα. Παντα η ζωη προχωρα παρακατω. Και ειναι τοσο μικρη για να την γεμιζει η θλιψη και η στεναχωρια.

    Να μου εισαι καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι πως όσα είπες ανταποκρίνονται σχεδόν ολοκληρωτικά σε όσα πιστεύω κι εγώ. Απλώς επειδή -έστω και σε μικρό ελεγχόμενο βαθμο- πληγώθηκα , δε μπορούσα να το δω ακόμα τόσο καθαρά . Σήμερα όμως που είναι μια καινούρια μέρα το π΄ρωτο πράγμα που έκανα ήταν να διαβάσω αυτά που έγραψες και να συμφωνήσω μαζί σου. Φαίνεται πως χρειαζόμουν απλώς κάποιον να μου τα πει όλα αυτά , ή μάλλον να μου τα επαναλάβει για να συνειδητοποιήσω ότι όντως έτσι είναι. Σε ευχαριστώ λοιπόν (:

      Διαγραφή
  3. μια γνώμη από κάποιον
    που τον πρόδοσαν
    οι παιδικοί του φίλοι..
    φίλοι απ' τον νηπιαγωγείο,
    μέχρι το λύκειο...:
    "Δεν με νοιάζει τι θα μου δώσουν
    οι άλλοι,
    αλλά τι θα δώσω εγώ.
    Αν ο άλλος το καταλάβει ή όχι,
    θα μου δείξει το χαρακτήρα του
    απλώς.."
    ...
    Και αυτό που μου είχαν πει κάποτε
    και ισχύει,
    στη ζωή πληρώνεις τα λάθη σου,
    και ανταμοίβεσαι για όσα αξίζεις..!
    ...
    Καλό ξημέρωμα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο δίκιο έχεις . Απλως ώρες ώρες δεν έχεις κι άλλα να δώσεις τέλειωσαν και πρέπει να φορτίσεις ! Να 'σαι καλά

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα!
    Έκανα google "όταν χάνεισ έναν φίλο" και συνάντησα εσάς!
    Φοβάμαι ότι έχασα εναν φίλο, φίλο αδερφό, επειδί μέσα στην άπειρη ζωή, νόμισα πως είχα ανέπτυξα συναισθήματα για κείνον, σε μια φάση που μου συμπαραστάθηκε πολύ! Δεν άντεξα, του το είπα. Σοκαρίστηκε, δεν το περίμενε, αλλά λέει με ξέρει χρόνια, και απλά είναι ενθουσιασμός. Μετά κατάλαβα ότι είχε δίκιο, δεν στεναχωρίεμαι, που εκείνος τρέφει μόνο φιλικα συναισθήματα, αλήθεια δεν στεναχωριέμαι...φοβάμαι ότι τον έχω χάσει....και αυτό, είναι ένας μικρός θάνατος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οποιοδήποτε συναίσθημα μας δεν βρίσκει την ανταπόκριση που θα θέλαμε , είναι πράγματι ένας μικρός θάνατος. Γιατί ό,τι και να λέμε , όσο κι αν δεν σε πειράζει πάντα ενδεχομένως θα μείνει αυτό το "τι θα γινόταν αν αντι να σοκαριστεί , το έβλεπε αλλιώς." Αλλά όπως και να χει δεν νομίζω ότι τον έχασες , οι άνθρωποι που είναι στην καρδιά μας με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο καταφέρνουν και τρυπώνουν στη ζωή μας και αν είναι τόσο σημαντικοί όπως ο συγκεκριμένος είναι χρόνια , δεν απαγκιστρωνόμαστε ποτέ .
      Σίγουρα υπάρχει αυτό το μεταβατικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στην αποκάλυψη που έκανες και στο διαχειρισμό αυτής , ο καθένας απο τη δική του πλευρά το διαχειρίζεται αλλιώς βλέπεις. Ωστόσο ό,τι κι αν συμβεί , στο τέλος της μέρας πρέπει να είσαι περήφανη για το ότι έκανες ό,τι ένιωθες κι ό,τι πίστευες πως ήταν σωστό. Γιατί ό,τι και να λέμε , ακόμη και το να ζήσεις σαν άνθρωπος χωρίς απωθημένα , ανασφάλειες και πράττοντας ό,τι νιώθει κι όπου σε πάει , είναι μεγάλο πράγμα.
      Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο και σε ευχαριστώ που η γραφή μου σε έκανε να μοιραστείς την ιστορία σου μαζί μας , να είσαι καλά!

      Διαγραφή
    2. Ήταν όλα τόσο ωραία αυτά που έγραψες! Σε ευχαριστώ! Έτσι πιστεύω και εγώ...ψυχές που είναι δεμένες με τον έναν η άλλον τρόπο, πάντα πορεύονται μαζί. Ακόμα και μια άλλη στροφή να πάρει ό ένας, ξανά συναντιούνται στο δρόμο τους!

      Να είσαι καλά....θα σε επισκετομαι συχνά! Μου άρεσαν όσα διάβασα!

      Διαγραφή
    3. Να είσαι καλά , θα σε περιμένω :)

      Διαγραφή
  5. Πολύ σωστή.. Εγώ βρίσκομαι σε μια φάση της ζωής μου που βλέπω τους φίλους μου να χάνονται.. Δεν έχει σημασία ποιοι είναι, αλλά το ότι είναι φίλοι. Και χάνονται από κοντά μου ο ένας μετά τον άλλο, χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα απολύτως. Ίσως αυτή την στιγμή κάτι τέτοιο να είναι ανπόφευκτο. Ίσως πάλι και όχι... Εγώ πάντως πιστεύω πως στην φιλία όλοι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Και ,ναι, έχεις απόλυτο δίκιο.. Δυστυχώς, δεν θεωρούν όλοι την φιλία 'πλήρη απασχόληση', ούτε καν ανταποδοτική, μα μονόπλευρη. :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι πως όταν έγραψα το κείμενο , ήμουν περισσότερο απαισιόδοξη από ότι συνήθως ! Μην απογοητεύεσαι όμως . Αν μπορείς να κάνεις κάτι για να αλλάξεις τα πράγματα , μη στενοχωριέσαι γιατί μπορείς να τ'αλλάξεις. Αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι, μην στενοχωριέσαι γιατί δεν περνάει από το χέρι σου. Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για την κατάσταση σου όμως αυτό που έχω μάθει και μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι πως κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μείνουν για πάντα στην καρδιά μας αλλά όχι στη ζωή μας. Ό,τι και να σημαίνει αυτό, καλώς ή κακώς. Να είσαι καλά , σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου Mad hatter :)

      Διαγραφή
  6. Δεν υπάρχει φιλία. Είναι όλα ένα ψέμα. Εγώ τους έχασα όλους. Όλους τους ανθρώπους στους οποίους πόνταρα. Και φυσικά με ισοπέδωσε. Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι πως μπορώ να το αντέξω και δεν τρέχει τίποτα, μπορώ να ζήσω ξανά. Αλλά τις περισσότερες μέρες βλέπω τα πράγματα όπως είναι. Δεν υπάρχει λόγος και δεν αξίζει να προσπαθήσω ξανά αφού όλα είναι ψεύτικα. Ζούμε στην εποχή της υποκρισίας. Μοναδικός σκοπός είναι το συμφέρον και όταν αυτό πάψει απλά να υπάρχει η επιχείρησης είναι ζημιογόνος και η διατήρηση της περιττή. Παρ' όλα αυτά αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω δεν θα άλλαζα τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το να δίνουμε ευκαιρία σε νέους ανθρώπους (σε νέους όμως όχι τους ίδιους) είναι δικαίωμα μας και υποχρέωση μας σε έναν κόσμο που μας χρωστάει τα πάντα , δεν μας δίνει τίποτα και πρέπει κάθε τι να το διεκδικούμε μονάχοι. Δεν είναι όλα ψεύτικα ακόμα, ακόμη και μόνος σου είσαι απόδειξη ότι δεν είναι όλα έτσι. Κανείς που έχει γράψει τουλάχιστον εδώ μέσα δε θα διαφωνήσει με αυτό που είπες. Έτσι αυτό που έχεις να κάνεις δεν είναι να τα παρατήσεις , αλλά να παρατηρήσεις και να ξαναδοκιμάσεις. Δεν χρειάζεται να ξαναισοπεδωθείς , τώρα ξέρεις.

      Διαγραφή
  7. Βασικά όταν χάνεις κάποιον που θεωρείς φίλο σου και ρωτάς και δεν σου λέει το λόγο που απομακρύνθηκε απο κοντά σου όταν εσύ λές ξεκάθαρα αυτό που αισθάνεσαι αλλά δεν παίρνεις απαντήσεις τι να υποθέσεις??? Και το νοιώθεις και με άλλους φίλους>? Ότι κάτι δεν πάει καλά με σένα σίγουρα....μα αν νοιώθεις οτι ήσουν εντάξυ? ίσως και παραπάνω...? μεγαλώνουμε και γινόμαστε πιο δύσκολοι..δουλειά υποχεώσεις παιδια...δεν έχεις και την διάθεση για καινούργιες φιλίες..ίσως για απλές γνωριμίες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. απλά ξέρεις τι γίνεται ; οι παππούδες μας έκαναν φίλους "τρώγοντας νερό κι αλάτι" με τους άλλους ανθρώπους. Σήμερα οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι είναι φιλία ίσως φταίει κι αυτό .
      Αλλά έχεις απόλυτο δίκιο στο κομμάτι ότι μεγαλώνουμε και γινόμαστε πιο δύσκολοι και μετά από τόση απογοήτευση έχουμε κουραστεί να προσπαθούμε να κάνουμε φίλους .

      Διαγραφή