I do not own any of the images used below. All the rights belong to their respective owners .

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Κίτρινη Νότα



Οδός Χατζηπελαιρέν 24 , ώρα 9 μ.μ 
Ένας άνδρας αφήνει ένα πακέτο κι ένα γράμμα στο 4Β και φεύγει τρέχοντας προς τη στάση του μετρό. 

    "Οι άνθρωποι δε γράφουν γράμματα πια... ήταν το παράπονο σου. Κι ότι δεν μας μαθαίνουν καλλιγραφικά. Γι αυτό λοιπόν κι εγώ σου γράφω με τα χέρια και την καρδιά μου γυμνή γιατί ντυμένο με οτιδήποτε άλλο πέρα από μολύβι και χαρτί σου φαίνεται "δεύτερο". Την τελευταία φορά που ήρθες να με δεις νόμιζα πως θα έμενες. Είχες αυτό το χαμόγελο στα χείλη σου που πάντα μου άρεσε σαν να κρύβει ένα μυστικό , ένα από αυτά τα πολύπλοκα που κρύβετε εσείς οι γυναίκες και που θα με φιλούσες για να το μοιραστείς μαζί μου. Θυμάμαι ακόμα αυτή τη μέτρια αυτοπεποίθηση που με προσγείωνε και που ώρες ώρες νόμιζα πως αισθανόσουν τόσο τυχερή που είμαι μαζί σου και ξεχνούσες ότι ήμουν κι εγώ. Έτσι πίστευα τουλάχιστον.
      Από την πρώτη φορά που μου συστήθηκες αισθάνθηκα ότι δεν θα καταλάβαινα ποτέ τι σκέφτεσαι και λίγες μέρες αργότερα το ίδιο μου είπες κι εσύ, να μην προσπαθήσω καν , γιατί όντως οι γυναίκες είναι περίεργα πλάσματα κι ότι μπορεί για γυναίκα να σκεφτόσουν πιο απλά , αλλά για άνθρωπο γενικότερα σκεφτόσουν περίπλοκα, αλλόκοτα πολλές φορές. Οι μήνες μαζί σου κύλησαν νερό , κι ούτε μου χε συμβεί αυτό ποτέ. Οι προηγούμενες σχέσεις μου , έμοιαζαν να πατούν πάνω σε κάποιο μοτίβο κι ακόμα αναρωτιέμαι πως κατάφερες να μη μοιάζεις με καμία από αυτές. Πώς κατάφερες "κι έγινες το ομορφότερο χάος του κόσμου". Και τι χαζός που ήμουν που δεν το πρόσεξα εξαρχής. Άλλά έτσι είσαι πάντα , δεν κρύβεσαι άλλα ούτε και φαίνεσαι. Περιμένεις από τον άλλον να καταλάβει αυτό που τον ενδιαφέρει κι αν απορρίψει την ιδέα ούτε που δίνεις σημασία. Ήσουν μαζί μου και δεν ήσουν. Ίσως εγώ να ήμουν περισσότερο. Σαν για κάποιο μυστήριο λόγο , ιερό ενδεχομένως, να είχες κλειδώσει τον εαυτό σου και να χες πετάξει το κλειδί κάπου πολύ μακριά . Ή μπορεί έτσι απλώς να διέδιδες και να το κρατούσες για τον εαυτό σου.
    Κι έτσι δε μου έκανε εντύπωση η απόφαση σου να φύγεις όταν οι αγκαλιές μου γίνονταν πιο σφιχτές. Έπιασα τον εαυτό μου να σου μιλάει για όνειρα που δεν έκανα ούτε στα δεκάξι κι εσύ ενθάρρυνες και γελούσες μόνο με τα κομμάτια που δεν περιείχαν κι εσένα μέσα. Κι όταν μιλούσα πιο σοβαρά , έπερνες ένα ύφος σαν να με μάλωνες και μετά έλεγες κάτι αστείο , γιατί πουθενά δεν ένιωθες τόσο άνετα όσο στην πλάκα. Μου 'χες πει μια φορά ότι οι άνθρωποι γεννήθηκαν με μάσκες κι ότι το τρομακτικό δεν είναι η ίδια η μάσκα αλλά το τι κρύβεται από κάτω. Όταν τελειώσαμε έψαξα να βρω μια μάσκα για μένα που να κρύβει την απορία μου και μια εξήγηση για το τι κρύβεται κάτω από τη δική σου γιατί από το δικό μου πουθενά άρχιζες να λες ότι οι άνθρωποι σήμερα δεν ερωτεύονται πια στα αληθινά , πως δε μπορούν να αγαπήσουν και οι παλιές ταινίες και τα κλασικά βιβλία είναι τα πιο μαρτυρικά γιατί είναι οι αποδείξεις ότι το ωραίο κάποτε υπήρχε και μεγαλουργούσε και τώρα μας έχει καταπιεί η σκια του. 
       Δεν είμαι σίγουρος ότι καταλάβαινα όλα όσα έλεγες αλλά θυμάμαι εκείνη τη θλιμμένη λάμψη στα μάτια σου όταν ΄ξεστόμιζες πως ο αληθινός έρωτας κι η αγάπη έχει πεθάνει κι ότι εδώ στη Γη δεν υπάρχει πια τίποτα σα θύμηση του θεικού αλλά μόνο το ευτελές και το χυδαίο. Μόνοι ερχόμαστε και μόνοι φεύγουμε , κι ενδιάμεσα προσπαθούμε να "κλειδώσουμε" με ανθρώπους μάταια. Η αίσθηση ότι αποτελούμε κομμάτια που ενώνονται μεταξύ τους υπάρχει ακόμα αλλά το παζλ έχει χαθεί. Και οι άντρες; δεν ερωτεύονται πια!  Τους αρέσει μια γυναίκα , την θέλουν την ποθούν , την επιθυμούν για τον εαυτό τους , κι ύστερα από μερικά χρόνια αφού έχουν επιθυμήσει τόσες και έχουν κουραστεί , παντρεύονται μία. Αυτό μου χες πει. Κι έτσι τώρα σου γράφω όλα αυτά για να δεις πίσω από την μάσκα μου , πίσω απο εκείνη τη παγωμένη νεκρή έκφραση εκείνο το βράδυ τη στιγμή που σε παρακαλούσα να το ξανασκεφτείς κι εσύ χαμογελούσες γιατί πίστευες πως δώσαμε ό,τι μπορούσαμε ο ένας στον άλλον αυτό που μπορούσαμε και που ήταν γραφτό και ότι το τέλος μας είναι το σωστό. Εξάλλου μια μέρα θα σε πλήγωνα έτσι κι αλλιώς , έτσι είμαι φτιαγμένος να κάνω , είπες , κι ας είμαι τόσο καλός , έτσι θα γίνει κι ας μην το θέλω . Δεν αξίζει τον κόπο. 
       "Οι άνθρωποι δε γράφουν γράμματα πια..." ήταν το παράπονο σου. Έγραψα ό,τι μπορούσα. Ίσως και παραπάνω. Ακόμα φοβάμαι να παραδεχτώ ότι σκέφτηκα όσα έγραψα . Σαν άντρας που είμαι θα έπρεπε να σκέφτομαι πιο απλά. Το λογικό θα ήταν να μην τολμούσα να πικραθώ , να προχωρούσα παρακάτω, να έβρισκα μια άλλη την επομένη κι όχι να κάθομαι να σκοτίζομαι με το πώς και το γιατί. Κι έτσι εσύ θα επιβεβαιωνόσουν Αλλά το ΄παμε, με προειδοποίησες ότι δε θα καταλάβω τι και πώς σκέφτεσαι.Κι αυτή σου η ικανότητα, η κατάρα όπως θες πες το με εγκλώβισε σε μια κατάσταση που με μπερδεύει και όσο γράφω περισσότερο τόσο πιο κουβάρι αισθάνομαι πως γίνομαι. Δεν επιβεβαιώθηκες όμως. Τόλμησα. Τόλμησα. Μήπως για μια φορά είχες άδικο; Μήπως βλέπεις κάπου τον έρωτα τελικά...;" 


Οδός Χτζηπελαιρέν 24, ώρα 9:20 μ.μ.
Ένας λαχανιασμένος άνδρας ανεβαίνει ως το 4Β , παίρνει το γράμμα και φεύγει.

Μισή ώρα αργότερα

Μια γυναίκα ανεβαίνει με το ασανσέρ στο 4Β και βρίσκει ένα ανώνυμο πακέτο έξω από την πόρτα.
Μπαίνοντας σπίτι ανοίγει το πακέτο και βρίσκει ένα cd. To έβαλε να παίξει και πήγε να αλλάξει.
Όταν βγήκε από το δωμάτιο ακούγονταν οι στίχοι  Maybe I'm too young to keep good love from going wrong but tonight, you're on my mind so you never know...

16 σχόλια:

  1. Οοοοοκ!!Άκου,είναι ότι καλύτερο σε πεζό έχω διαβάσει το τελευταίο μήνα κια σοβαρολογώ!!Σε ένα σημείο μου θύμιζες λίγο τον Κουντέρα στο Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του είναι,αλλά με πολύ καλύτερη ροή και κυρίως χωρίς να κουράζεις τον ανανγνώστη.Παρουσιάζεις στοιχεία αντιθετικά μεταξύ τους όπως ο έρωτας και η απώλεια,η αναζήτηση του χαμένου παραδείσου και μια δίψα για ζωή.Ένα κείμενο προφητικό,ένα κείμενο που τέμνει τον άνθρωπο και την κοινωνία του βαθιά,δείχνοντας τον εσώτερο ευατό του,ένα κείμενο ωδή στον αληθινό έρωτα!Συχχγαρητήρια!

    ΥΓ:Αφού θα κερδίσεις το διαγωνισμό και αφού σε σύγκριση με σένα δεν έχω τύχη,ας ασχοληθώ με τη κριτική!!Τι λες το χω;:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν είχα ιδέα τι εσωτερική ανακατοσούρα μπορούσε να σου προκαλέσει ένας εικοσάλεπτος αυτοσχεδιασμός μου! Τα κανει όλα αυτά το κείμενο μου; Τι να πω , ευχαριστώ πολύ και πάλι!Με τιμούν τα
      λόγια σου . Κάνω ό,τι μπορώ για το απαιτητικό μου κοινό ;)
      Ομολογώ ότι έχω εγκληματίσει και δεν εχω διαβάσει ακόμα την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι , αλλά είναι στα προσεχώς!

      Διαγραφή
    2. Αν είναι έτσι οι εικοσάλεπτοι αυτοσχεδιασμοί δε μπορώ να φανταστώ να κάτσεις να γράψεις κιόλας!:Ρ
      Εϊπαμε,αφού δε μπορώ να γίνω λογοτέχνης θα γίνω κριτικός!!Τι στο καλό δε γίνεται να είναι τόσο δύσκολοοο!:Ρ
      Ναι,τα κάνει όλα αυτά!!Οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται πολύ καλά μέσα από έναν εσωτερικό μονόλογο,τέτοιου επιπέδου που ούτε στα όνειρα μου δε μπορώ να φανταστώ,διότι όταν γράφω και εγώ προσπαθώ να κάνω αυτόν τον εσωτερικό μονολογο,αλλά δε τα καταφέρνω!!Ή θα μελουριάσω ή θα μου φύγουν οι σκιαγραφήσεις!:/

      Και για τους κριτικούυς!::Ρ

      Καλά μη φανταστείς,όλο το καλοκαίρι το πάλευα,γιατί είναι δύσκολο βιβλίο!!Θυμάμαι αρκετά,αλλά πολλά έχουν ξεφύγει!!:/

      ΥΓ:Ξέρεις πότε βγαίνουν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού;

      Διαγραφή
    3. Τι να σου πω δεν έχω ιδέα. Νομίζω λήγει 15 οκτωβρίου κιόλας...υπομονη!

      Διαγραφή
  2. Πολυ πολύ δυνατο το κείμενο σου!! Το απόλαυσα!! Να σαι καλα!! Καλο Σαββατοκύριακο εύχομαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ, τα ανδρικά θετικά σχόλια μετράνε διπλά , καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα !

      Υ.Γ. Leviathan , Αγαπάμε supernatural ! ;)

      Διαγραφή
  3. Αυτό θα πει ταλέντο! :)
    Με άγγιξε πραγματικά, έχει ένα μυστήριο, μια αλήθεια, μια γλυκιά θλίψη... Μου άρεσε πολύ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΕΡΟΧΟ!
    σε συνεπαίρνει.. :)
    καλο σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. οι άνθρωποι δεν γράφουν γράμματα πια..
    άγγιξες τη τελειότητα..
    σ ευχαριστώ που το μοιράστηκες!
    φιλιά΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τιμή μου να το ακούω από σένα συνάδελφε ;)

      Διαγραφή
    2. χαχα!:) μα αλήθεια είναι..
      αγνοείται ο ρομαντισμός!!amber alert!!
      καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
    3. αγνοείται πρώτος ο έρωτας και παίρνι σβάρνα κι όλα τα υπόλοιπα μαζί του φίλτατη! Καλή μας εβδομάδα

      Διαγραφή
  6. Υπέροχο... στ αλήθεια υπέροχο...

    είχα ένα πρόβλημα τελευταία και δεν εμφανιζόσουν στη λίστα των ιστιολογίων μου, τώρα είναι όλα καλά και έρχομαι να απολαμβάνω τέτοιους 20λεπτους αυτοσχεδιασμούς...
    που δυστυχώς έχουν κάτι απ τη ζωούλα μου...

    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλοί το είχαν αυτό το πρόβλημα αλλά φαίνεται αυτοδιορθώθηκε !
      Να'σαι καλά ...
      το "δυστυχώς" επέτρεψε μου να σου πω περιττεύει γιατί αν μη τι άλλο μας δίνεται η ευκαιρία να μοιραστούμε τις θνητές μας εμπειρίες μέσα από την μαγεία της έμπνευσης.
      Να μου είσαι καλά

      Διαγραφή