I do not own any of the images used below. All the rights belong to their respective owners .

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Game Over


           Από μυθολογία πώς τα πας; Από Ησίοδο;
 Θεογονία; Ναι ούτε και γω τα πάω καλά με τον τελευταίο . Αλλά θέλω να σου πω μια ιστορία. Έναν μύθο για τον Θάνατο. 
          Ξέρεις δεν ήταν πάντα ο τύπος με τη μαύρη κουκούλα και το δρεπάνι στο χέρι. Όχι, ούτε καν πλησίαζε τον reaper. Ήταν γιος του Ερέβους και της Νύχτας, και ο αδερφός του Ύπνου , κι ενώ εκείνος μπορούσε να ταξιδεύει τη νύχτα και ξεκούραζε τους ανθρώπους , ο Θάνατος δεν πήγαινε πουθενά. Δεν είχε βωμό γιατί δεν ήθελε θυσίες , κανείς δεν τον λάτρευε έτσι κι αλλιώς , πέρα από τους αρρώστους που τον έβλεπαν σαν λυτρωτή. Κι έτσι ο Θάνατος λέγεται ότι ήταν ένας μαυροφορεμένος νέος , ψηλός και όμορφος , με ξανθά μαλλιά και αλαβάστρινο δέρμα.  
             Μια μέρα ο Θάνατος αντίκρυσε μια νέα . Δεν είχε τίποτε το ξεχωριστό μάλλον , τίποτε που δεν είχε ξαναδεί τουλάχιστον , όμως για κάποιο λόγο του έκανε μεγάλη εντύπωση . Ο Θάνατος την ερωτεύτηκε . Βρέθηκε σε μια κατάσταση που δεν μπορούσε πλήρως να αντιληφθεί , ήταν μπερδεμένος , φοβόταν για το τι έπρεπε και τι ήθελε να κάνει απέναντι της . Πώς θα μπορούσε να προσεγγίσει μια νέα ο ίδιος ο Θάνατος; Έτσι δεν της είπε τίποτα , στράφηκε στον πατέρα του . Ο Έρεβος τον παρέπεμψε στον πατέρα όλων, το Χάος. Ο Θάνατος του τα είπε όλα και τότε το Χάος του είπε , ότι αν καταλάβαινε το Χάος , θα καταλάβαινε και όλα τα υπόλοιπα, και δε θα φοβόταν πια , και θα είχε την κοπέλα. 
    Και τι νομίζεις πως έκανε ο Θάνατος;  Τα παράτησε όλα και προσπάθησε να καταλάβει το Χάος. Μα στην προσπάθεια του , το Χάος τον απορρόφησε κι εκείνος δεν το κατάλαβε. Πέρασε καιρός , πέρασαν χρόνια και η κοπέλα πέθανε .  Ο Θάνατος έμεινε αιώνια αφοσιωμένος να προσπαθεί να καταλάβει το Χάος που την ξέχασε και τώρα μπορούσε μόνο να τη βλέπει στη λίμνη των νεκρών στον Κάτω Κόσμο.  Κι ούτε που αισθάνθηκε το χρόνο να περνά , γιατί είχε ξεχάσει να φοβάται , γιατί το μόνο που σκεφτόταν ήταν πώς να ξεδιαλύνει το Χάος. Και τότε όλα θα έφτιαχναν , πίστευε. 
Μα ποιος μπόρεσε ποτέ να καταλάβει το Χάος μόνος του;
           Ήθελα μόνο να σου πω, αυτή την τελευταία ιστορία . Δέξου την ως σφραγίδα. Αν βρισκόμασταν σε ένα παιχνίδι για δύο , δεν ξέρω τι κερδίζεις αλλά σίγουρα εγώ μόνο χάνω. Σφραγίζω λοιπόν την αποχώρηση μου από το παιχνίδι. Μπορείς να συνεχίσεις να προσπαθείς να ξεδιαλύνεις το Χάος. Game Over.

7 σχόλια:

  1. Το γούσταρα αληθινά πολύ...δεν κρίνω, συγκινούμαι ή όχι, έτσι πάει
    -ανταπόδοση-




    Κάνοντας ταμείο



    Ο θάνατος είχε κέφια , τελευταία.

    Παίζοντας μαζί μου

    έπαιρνε κάθε φορά το πρόσωπο των κοριτσιών

    που ποτέ δεν τόλμησα να προσεγγίσω,

    να τους μιλήσω,

    να τα αγγίξω,

    αν και το ήθελα.

    ‘’Θα σε άγγιζαν’’- είναι σαν να μου λέει-

    ‘’θα ήταν κάμποσα τα βράδια, τα πρωινά, που θάσασταν μαζί.

    Αλλά τότε με φοβόσουν,

    με ξόρκιζες,

    τις έχανες πριν τις μυρίσεις.

    Όλα σε πήγαιναν,

    δεν οδηγούσες’’.

    Και μετά φεύγει για λίγο.

    Σκασμένος στα γέλια, ο βλάκας.

    ‘’Αλλά που το ξέρει ακριβώς, το πόσο πολύ,

    κάποιες μου αρέσαν ή θα μου αρέσαν, σαν μεγαλώναν;’’

    Το ξέρει μάλλον

    γιατί είναι ομιλητική πολύ

    η δειλία μου.

    Γιατί δεν υπάρχει πιο διαφανές πράγμα

    απ΄ την ανεπάρκεια.







    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κι ο χαμένος τα παίρνει όλα;;;
    είσαι τόσο κοντά στο μυαλό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τόσο κοντά που ίσως ακουμπάμε κιόλας μη σου πω!

      Όσο για την ερώτηση σου , εξαρτάται ποιος είναι τελικά ο Χαμένος

      Διαγραφή