Για το Κόκκινο Χρώμα

Μπλε - Λευκό - Κόκκινο.
Κυρίως Κόκκινο.
Τόσο πολύ Κόκκινο,σαν αυτό
που χύνεται σε ένα άλλο μπλε εδώ δίπλα μας,
αλλά φαίνεται το ξεπλένει καλά η θάλασσα
 και στη μνήμη εύκολα ξεβάφει.
Κι άλλη μια συλλογή από κόκκινα που χάνονται καθημερινά,
 αφού δεν φτάνουν ως εδώ,
αφού δεν λερώνουν τα δικά μας τα ρούχα.
Κόκκινο που θαρρείς έπρεπε να σκεπάσει
 ολόκληρη - τυχαία;- σημαία
για να δώσουμε λίγη σημασία.



Δεν θέλω να βάψω το πρόσωπό μου με κανένα χρώμα.
Περιττά και φορτικά υλικά
 μπροστά στην ανάγκη και την ανικανότητα του κόσμου
να γίνει αν όχι λευκότερος, τουλάχιστον πιο καθαρός.
Ούτε να προσευχηθώ έχει νόημα.
 Με τόση σπουδή στο κόκκινο,
 το "από άνθρωπο σε άνθρωπο" φτάνει,
 χωρίς να χρειάζεται καμία πίστη
καμιά θρησκεία, κανένας θεός.


Θέλω όμως να θυμάμαι να νιώθω.
Να νιώθω, κάθε φορά που θυμάμαι
και να μη σταματήσω να νιώθω όσες φορές κι αν χρειαστεί να
θυμηθώ.
Μόνον έτσι θα μιλήσω με το κόκκινο.