I do not own any of the images used below. All the rights belong to their respective owners .

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Φαντάσματα

Ό,τι εξορίζουμε
δε μπορεί να πεθάνει.

Άλλοτε , άλλοτε επιστρέφει
σαν φάντασμα
περιπλανιέται πού και πού
στα δώματα εντός μας
όχι πάντοτε σαν στοιχειό
αλλά σαν ανάμνηση
του κενού που άφησε πίσω
                                       -φεύγοντας

Του γυαλιού που έσπασε
κάπου εκεί
σε κάποια γωνιά
και μας έκαψε
μας έκοψε,
όχι πάντα σαν σουγιάς
αλλά σαν μνεία
ότι πάντα κάτι λείπει...

Γιατί έφυγε.
Το διώξαμε.

Μα ό,τι εξορίζουμε
δεν μπορεί στα αλήθεια να πεθάνει.

Μονάχα εμείς ταυτίζουμε
την εξορία με το θάνατο.
Ετσι, για να αντέξουμε την απουσία.
Για να αντέξουμε τη φιλοξενία των φαντασμάτων.

Γιατί η ψυχή
-δυστυχώς ή ευτυχώς-
δεν είναι φτιαγμένη να σκοτώνει.

1 σχόλιο:

  1. Αυτά τα φαντάσματα είναι τρομαχτικά!!Εκεί που νομίζεις πώς όλα πέρασαν,πως τίποτα πια δεν σε πληγώνει έρχονται και σε στοιχιώνουν και εσύ πρέπει να τα διώξεις γιατί σε σκοτώνουν λίγο λίγο αν τα αφήσεις!!Σε διώχνουν από τους ανθρώπους!!

    Όσο για την τελευταία φράση συμφωνώ!!

    Γιατί η ψυχή
    -δυστυχώς ή ευτυχώς-
    δεν είναι φτιαγμένη να σκοτώνει

    ΑπάντησηΔιαγραφή