I do not own any of the images used below. All the rights belong to their respective owners .

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Μεγάλες Προσδοκίες

     Με αφορμή τα 200στα γενέθλια του Τσαρλς Ντίκενς, συλλογίστηκα ξανά τις Μεγάλες Προσδοκίες. Πόσοι απο μας έχουμε υπάρξει άνθρωποι σαν τον Φιν , κάνοντας τα αδύνατα δυνατά να ξεφύγουμε από το σημείο που  είμαστε και να ανέβουμε σκαλιά και σκαλια , ελπιζοντας να φτάσουμε, να αγγίξουμε ή έστω να βρισκόμαστε στη σφαίρα επιρροής μιας "Εστέλλα" ; Και το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν εννοώ το ή ένα πρόσωπο , αλλά το αναγάγω σε μια ευρύτερη έννοια , σε ένα όνειρο , έναν στόχο , μια ιδέα.
        O Φιν τρέφει αυταπάτες. Νομίζει πως όλα τα χρήματα και τις ευκαιρίες για να ανελιχθεί τα δίνει η αριστοκράτισσα Ντινσμορ. Και είναι μια πολύ βολική ψευδαίσθηση , αφού χάρη σε αυτήν θα εξελιχθεί και θα γίνει αυτός που πρέπει. Άλλωστε , πώς να ξεχάσει κι αυτός κι εμείς , εκείνη τη σκηνή στο συντριβάνι ;
      Κι όμως , όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια εκείνος απογοητεύεται , αισθάνεται πως γκρεμίζονται τα όνειρα του. Κι όμως , το όνειρο έμεινε ίδιο , απλώς άλλαξε το περιτύλιγμα . Ο Φιν πέρασε σχεδόν τη μισή του ζωή παραδομένος και υπνωτισμένος από τις προσδοκίες που είχε από τον εαυτό του και από τους άλλους, ακόμη κι από την Εστέλλα . Μόνο που εκείνη είχε μάθει να μην έχει καμιά προσδοκία. 
    Δύο εντελώς αμφίρροπες καταστάσεις , που όμως καταφέρουν και ισορροπούν μια ιστορία ανάμεσα στην αυταπάτη και την ανθρώπινη φύση . Και να σκεφτείς , ότι όλα ξεκίνησαν από τον χαλασμένο αραββώνα της Ντινσμορ . Το τραγικό τέλος της ιστορίας της πυροδότησε μια σειρά από αντιδράσεις που καθόρισαν δυο ζωές. 
   Και ύστερα από όλα αυτά , κάνω τον εξής συλλογισμό . Υφίσταται η έννοια της προσδοκίας; Μικρη ή μεγάλη δεν έχει σημασία . Αυτό που θέλω να πω είναι , υπάρχει κάποια περίπτωση στην οποία η λέξη προσδοκία να μην ταυτίζεται με την αυταπάτη ή την απογοήτευση. Τελευταία το ανθρώπινο γένος μας έχει περίτρανα αποδείξει πως όσο περισσότερα περιμένεις τόσο λιγότερα παίρνεις και μπορεί να καταλήξεις να σου πάρουν κιόλας . Είναι ειρωνία να εναποθέτεις ελπίδες και εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και να καταλήγεις ζημιωμένος. 
Μια ψυχολόγος μου είπε κάποτε "Όσα περισσότερα δίνεις στους ανθρώπους , τόσο περισσότερα ζητάνε." Και μου έδωσε να καταλάβω πως σε τούτη τη ζωή υπάρχουν οι takers και οι givers . Ελληνιστί, άνθρωποι που από τη φύση τους είναι πλασμένοι να δίνουν ., να μοιράζουν , κι άλλοι που παίρνουν. Το πρόβλημα δημιουργείται απο τη στιγμή που οι δεύτεροι είναι πολύ περισσότεροι από τους πρώτους, καθώς επίσης και όταν είτε ο ένας είτε ο άλλος δίνει /παίρνει πιότερο από όσο αντέχει /πρέπει αντιστοίχως. Και μετά αναρωτιέμαι , να προσδοκάς τι και απο ποιον; 
        Ίσως η απάντηση βρίσκεται και πάλι στη "χρυσή τομή" . Kάπου στη μέση! Ίσως μπορούμε να περιμένουμε πράγματα , αλλά όχι όλα όσα θα θέλαμε και όχι από όλους . Ναι , πιθανόν η λύση να βρίσκεται ανάμεσα στο "θελω" και το "μπορώ" των ανθρώπινων σχέσεων. Να ξεχωρίσουμε το τι μπορούμε να περιμένουμε από τους άλλους και όχι το τι θα θέλαμε . Ειδικά αν είσαι "δοτικός" , ας προσπαθήσεις να μετριάσεις αυτό που σε πιάνει με λύσσα να δίνεις σε όποιον τύχει. 
Στο κάτω κάτω, κάθε Φιν έχει δικαίωμα στο όνειρο , στην ιδέα, στην "Εστέλλα" . Αυτό δεν σημαίνει ότι ο δρόμος προς τα κει θα ναι στρωμένος με τα ροδοπέταλα της Ντινσμορ. Κάποιοι από μας , πρέπει να πάρουμε το χωματόδρομο.

2 σχόλια:

  1. Όλοι έχουμε υποχρέσω στο όνειρο!!Και πιστεύω ότι ο κόσμος θα ήταν πολυ καλυτερος αν αυτοί που ήταν πλασμένοι για να δίνουν δεν ηταν απλά περισσότεροι αλλά οι μόνοι που υπήρχαν,μιας και αλλιώς είμαστε διαρκώς σε κίνδυνο σαν ανθρωπότητα!!Και δεν περιμένω τίποτα από την "ανθρωπότητα"!!Ξέρω ότι είναι εντελώς ηλίθια και έχω πάψει να της δίνω σημασία!!Και η προσδοκία υπάρχει!!Επιπλέον τι προσδοκία θα ήταν αν δεν εμπεριείχε την αυταπάτη και την απογοήτευση;;Αποστειρωμένη τελείως!!Ίσως κάποια πράγματα είναι καλύτερα να είναι έτσι και να μην θέλουν αλλαγη!!

    Χαιρετωω!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή