Ο παπουτσωμένος γάτος

  "Ο έξυπνος γάτος πήγε γρήγορα στο κάστρο και βρήκε το γίγαντα . 
-Είναι αλήθεια αυτό που λένε, ότι μπορείς να μεταμορφωθείς σε οποιοδήποτε ζώο θέλεις;
-Φυσικά και μπορώ. Μπορώ να γίνω ό,τι ζώο θελήσω, απάντησε εκείνος.
-Μάλιστα, δηλαδή μπορείς να μεταμορφωθείς ακόμα και σε κάτι πολύ μικρό; Όπως για παράδειγμα ένα ποντίκι; 
Ο γίγαντας μέσα σε μια μόνο στιγμή μεταμορφώθηκε σε ένα μικρό ποντικάκι. Γρήγορος όπως ήταν ο γάτος όρμησε , έπιασε το ποντίκι και το έφαγε. "

     Το παραμύθι έχει γραφτεί για να σχολιάσει την αδικία. Για αυτήν θέλω να μιλήσω σήμερα. Γιατί στο λίγο της ζωής μου , τα ελάχιστα μα αξιοσημείωτα βιώματα των τελευταίων 18 μου χρόνων με έχουν διδάξει να αντιμετωπίζω με μια δόση "αναισθησίας" ορισμένα κοινωνικά φαινόμενα αυτού του έρμου κόσμου . Αντίδραση; Μηχανισμός άμυνας; Ίσως. Ίσως κάτι από όλα , και λυπάμαι που το λέω , μα πόσο βοηθάει την ψυχολογία όταν δεν εκπλήσσεσαι πλέον με την ασχήμια του σήμερα, δεν απογοητεύεσαι σαν την πρώτη φορά από τα καμώματα των γύρω σου; Λιγότερες προσδοκίες , θα μου πεις. Μετρημένες θα πω κι εγώ. 

    Μόνο που , για να πω την αλήθεια, με το θέμα της αδικίας , είναι που πρέπει να κάνω λίγο ακόμα εξάσκηση . Δεν την έχω συνηθίσει ή για να το θέσω καλύτερα δεν την έχω αποδεκτεί στο βαθμό που πρέπει ώστε να της αντιστέκομαι χωρίς να χάνω την ψυχραιμία ή τον εαυτό μου . Εκτός τον άλλων βέβαια, θα ήταν πιο εύκολο για τον καθένα από μας να αποκτήσει αυτή τη μορφή ανοσίας στην αδικία που συμβαίνει στους άλλους , ωστόσο αν αυτή η αδικία συμβαίνει σε μας τους ίδιους , τότε είναι πολύ πιο περίπλοκο να το δουλέψει κανείς. Κάποιοι θαυμάζουν την εξυπνάδα του γάτου της ιστορίας μας. Κάποιοι άλλοι τους απαντούν πως είναι πονηριά. Μα έχει σήμερα στα αλήθεια σημασία; 

 Οι γίγαντες που βρίσκονται σήμερα στη ζωή μας, οτιδήποτε βλέπει ο καθένας ως τον προσωπικό του γίγαντα, παίρνουν ό,τι μορφή τραβά η ψυχή σου και κυβερνούν. Και πες πως βρίσκεις το θάρρος , πως έχεις τα κότσια και ορθώνεις το γατίσιο σου ανάστημα μπροστά του. Μπορείς πάντα να τον πείσεις να γίνει ποντίκι , ακόμα κι αν επιστρατεύσεις όλη σου την εξυπνάδα/πονηριά ;  

 Όχι. 

 Ο άνθρωπος δεν θα καταφέρει ποτέ να τους αποτινάξει από πάνω του. Η αδικία κάνει κύκλους , μεταλαμπαδεύεται , μπερδεύεται, διδάσκεται, αλλάζει πρόσωπα και χτυπά. Ο παπουτσωμένος γάτος είχε από πίσω του έναν εξαιρετικό συγγραφέα που τον έκανε τυχερό εκτός από έξυπνο , και του χάρισε έναν λιγότερο εύστροφο συμπρωταγωνιστή. 

 Πράγματι τώρα που το ξανασκέφτομαι , θέλει δουλειά . Θέλει κόπο να αναγνωρίσεις γύρω σου την αδικία , να αποδεκτείς το γεγονός ότι συμβαίνει κι ότι ναι, πολλές φορές θα συμβεί και σε σένα, γιατί σε κάποιον πρέπει να συμβεί. Κι αυτό που λένε , ότι τέτοιες καταστάσεις δίνονται σε ανθρώπους που είναι ικανοί να τις αντιμετωπίσουν κατά βάθος το πιστεύω.

  Κι αν στην τελική δεν ξεγελάσουμε τον γίγαντα μας , ή δεν αντέξουμε μπροστά τους , έχουμε πάντα εκεί τους φίλους μας να μας αγκαλιάζουν και να μας τραγουδάνε όταν δεν βγαίνει η φωνή μας. 

  Κι έτσι , καταλήγουμε κάτι σαν τους μουσικούς της Βρέμης .

  Μα αυτό είναι μια άλλη ιστορία...